تولید قوطی كنسرو از ورق قلع‌اندود در ایران برای نخستین بار در سال ۱۳۰۰ شمسی توسط شخصی به نام درخشان صورت گرفت. او كه از مهاجران ساكن شوروی بود پس از انقلاب اكتبر به ایران بازگشت و چون تحصیل‌كرده مدرسه آشپزی مسكو بود با استفاده از تجارب خود،اولین كارگاه ابتدایی قوطي‌سازی در ایران را راه انداخت.

او با استفاده از پیت‌های خالی بنزین شركت نفت و مسطح كردن آن‌ها با دست، ورق به‌دست آمده را از داخل قلع مذاب عبور داده و از آن‌ها قوطی مي‌‌ساخت. در سال 1336 شمسی ورق لاك اندود و قوطی آماده از خارج وارد ایران شد و در سال 1344 لاك‌زنی اتوماتیك امروزی در ایران برای نخستین بار نصب و مورد بهره‌برداری قرار گرفت. اگرچه در مجموع عمر قوطي‌سازی درایران از 60 سال تجاوز نمي‌‌كند، در مقایسه با عمر این صنعت در جهان (حدود 180 سال) قابل تعمق است. با روش‌های نخستین، یك كارگر خوب و ماهر، چهار قوطی در هر روز تولید مي‌كرد، این در حالی است كه امروزه سرعت تولید خطوط قوطي‌سازی پیشرفته حتی به بیش از هزار قوطی در دقیقه مي‌‌رسد. در طول سال‌های پس از پیدایش صنعت قوطي‌سازی تغییرات بسیاری در ماشین‌آلات و دانش این فناوری ایجاد شده است و همواره شاهد پیشرفت و شنیدن اخبار جدید در این زمینه هستیم.افزایش سرعت تولید به بیش از یك هزار قوطی در دقیقه، افزایش استحكام قوطي‌ها، به وجود آمدن اشكال و اندازه‌های متنوع، استفاده از تزیینات چاپی بر روی قوطی و ابداع درهای متنوع موسوم به راحت بازشو (Easy Open) در آن‌ها در كنار كاهش وزن قوطی شاخص‌های اصلی روند پیشرفت قوطي‌سازی به شمار مي‌‌آیند.